Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania są bardzo poważnym problemem, o którym przypomniało nam Ogólnopolskie Centrum Zaburzeń Odżywiania. Uważam, że nie łatwo jest zachować rozsądek, jeśli chodzi o własny wygląd. Ciągle słyszymy jak ważne jest to jak wyglądamy: przecież ładni i szczupli mają lepiej w życiu. Często „życzliwe” koleżanki zwracają uwagę, że trochę się przytyło i zalecają „świetne” diety cud. Jednak nie tylko koleżanki, ale i rodzina tak się zachowuje. Nie raz słyszałam jak mamy swoim córkom mówiły, że są za grube, chociaż to nie była prawda. Również media promują wychudzone sylwetki, które odbiegają od kobiecych i pięknych kształtów. Chociaż o ideałach piękna się nie dyskutuje – każdy ma inny. Trzeba w tym wszystkim się odnaleźć i nie popadać w skrajności. Niestety nie każdy jest w stanie z tym się zmierzyć, dlatego wiele młodych kobiet (rzadziej mężczyzn) decyduje się na kontrolowanie diety. Przejawia się to  rezygnacją z kalorycznych potraw, ograniczeniem słodyczy lub uprawianiem sportu. Może także przybierać bardziej groźne dla zdrowia i życia formy: anoreksji, bulimii czy ortoreksji.

O historiach osób, które ograniczały czy odmawiały spożywania pokarmów można przeczytać w średniowiecznych zapisach żywotów świętych, natomiast pierwszy znany opis kliniczny zaburzeń odżywiania – jadłowstrętu psychicznego – został przedstawiony przez angielskiego lekarza Richard’a Morton’a w 1689 roku.

Na zachorowanie najbardziej narażone są dziewczęta w wieku 14-18 lat (w przypadku anoreksji), z tendencją do obniżania dolnej granicy wieku. Dlaczego tak młode dziewczyny zaczynają chorować? Przyczyną tych zaburzeń jest zespół wielu czynników wpływających na rozwój emocjonalny dziecka, m. in. poczucie własnej wartości, akceptacja siebie i swojego ciała. Istotną rolę w rozwoju zaburzeń odżywiania u młodzieży odgrywają: dysfunkcja systemu rodzinnego, nadmiernie kontrolująca matka, rodzice stawiający zbyt wysokie wymagania. Trudności z rozwiązywaniem problemów są następstwem istniejącej w rodzinie sztywności oraz nadopiekuńczości. Bardzo ważnym czynnikiem są także charakterystyczne cechy osobowości chorego, między innymi: wygórowana ambicja, perfekcjonizm, silna wola, determinacja w dążeniu do osiągnięcia celu.

"Ponad jedna czwarta nastolatków deklaruje chęć obniżenia swojej masy ciała, z czego połowa zgłasza nadmierną konsumpcję, 40% odczuwa lęk przed otyłością, 28% odczuwa jadłowstręt i prawie co dziesiąta prowokuje wymioty.

 72% dziewcząt przejawiało zachowania typowe dla zaburzeń odżywiania, takie jak: jedzenie w ukryciu, niemożność przerwania jedzenia, doświadczanie wstydu i nienawiści z powodu nadmiernego apetytu i przejadania się oraz potrzeba niepohamowanego jedzenia w sytuacji intensywnych przeżyć emocjonalnych".

Gdzie osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania oraz ich bliscy mogą szukać pomocy?

 Ogólnopolskie Centrum Zaburzeń Odżywiania 

prowadzi różnorodne formy wsparcia dla osób

chorujących na zaburzenia odżywiania oraz ich bliskich: ośrodek

leczenia, grupy terapeutyczne, pomoc e-mail, telefon zaufania oraz

działania edukacyjno-informacyjne.

Zapraszamy na ich stronę: www.centrumzaburzenodzywiania.pl
oraz profil na fb:  https://www.facebook.com/ogolnopolskiecentrumzaburzenodzywiania?fref=ts